بررسی مولفه های سازنده کیفیت زندگی اجتماعی در فضاهای شهری نمونه موردی فلکه اول صادقیه

فضاهای شهری دارای قابلیت¬های محیطی هماهنگ با شایستگی¬های فردی را می¬توان ارزشی انکارناپذیر در مطلوبیت شهرهای امروز، به¬شمار آورد. اجتماع¬گریزی و بی¬میلی افراد به معاشرت که در اثر کمبود قابلیت¬های محیط جهت وقوع رفتارهای اجتماعی می¬باشد؛ موجب پیدایش فضاهایی فقیر از زندگی اجتماعی است که حضور صرف و منفعلانه افراد در آن¬ها منجر به حضور فعالانه و تعاملات اجتماعی نمی¬شود. در پژوهش حاضر فضای شهری بسان نظامی از قرارگاه¬های رفتاری(دارای دو مولفه محیط و الگوی رفتار)، در¬نظر ¬گرفته¬شده که فعالیت¬های جاری در این واحد تحلیل فضای اجتماعی، به دو دسته¬ی ضروری و انتخابی (فردی،اجتماعی) قابل تفکیک است. هدف پژوهش حاضر، پرداختن به بررسی عوامل موثر و چگونگی افزایش احتمال وقوع رفتارهای اجتماعی مردمی است که استفاده¬کنندگان اصلی فضاهای شهری می¬باشند. افرادی که به¬صورت پیاده از فضاهای باز عمومی شهر بهره می¬برند. بدین منظور، ابتدا بر پایه مطالعات نظری، بررسی مفاهیم، نظریات در حوزه طراحی شهری، نحوه زندگی اجتماعی در فضاهای شهری ایران و تجارب جهانی، مولفه¬های سازنده کیفیت زندگی اجتماعی، شناسایی شده و سپس با انتخاب روش تحقیق کیفی به تبیین تاثیر قابلیت¬های محیطی بر کیفیت زندگی اجتماعی در فلکه اول صادقیه پرداخته شده است. مشاهدات مربوط به کیفیات محیطی در نقشه¬های مربوطه و مشاهدات کیفی رفتارهای مردم در این فضای شهری به¬وسیله نقشه¬های رفتاری جمع¬آوری و به¬وسیله نقشه¬های تحلیلی و تطبیقی، تحلیل شده است و در مواردی که انجام مشاهدات کافی و یا میسر نبوده¬، مصاحبه با استفاده¬کنندگان از فضای فلکه انجام شده¬است. مطلوبیت شاخص¬های مولفه¬های محیطی و انسانی، با فراهم آوردن بستری جهت حضور افراد، احتمال کنش فعال جمعی در فضاهای شهری؛ زندگی اجتماعی؛ را افزایش می¬دهد.